Opis atrakcije
Za devet stoljeća povijesti u okolici Ankare i samog grada nakupio se dovoljan broj neprocjenjivih artefakata koji su predstavljeni u izvrsnoj zbirci eksponata Etnografskog muzeja. Zgrada muzeja lako se prepoznaje po bijelim mramornim zidovima i kipu na ulazu koji prikazuje Ataturka kako jaše na konju, kako narod naziva osnivača Turske Republike Mustafu Kemala. Etnografski muzej Ankare sadrži zbirke koje karakteriziraju kulturu i život stanovništva: muslimanski tepisi, nacionalna odjeća, razne tkanine, narodni muzički instrumenti, tekstil i proizvodi od fajanca. Ovdje se čak i sama zgrada muzeja smatra zasebnim i vrlo vrijednim eksponatom.
Zgrada se nalazi na brdu Namazga, na teritoriji muslimanskog groblja. U svrhu otvaranja muzeja, ovo brdo je, na osnovu dekreta kabineta ministara Turske, darovano Ministarstvu nacionalnog obrazovanja u novembru 1925.
Etnografski muzej izgradio je arhitekta A. Kh. Koyunoglu, jedan od najpoznatijih arhitekata ranog republikanskog perioda. Za prikupljanje i kupovinu artefakata za muzej, u Istanbulu je stvorena posebna komisija na čelu sa profesorom Selalom Esadom 1924. i šefom istanbulskih muzeja Halilom Ethemomom 1925. godine. Izbor eksponata dovršen je tek 1927. godine, tada ih je već bilo više od tisuću. Iste godine imenovan je direktor muzeja. No, svečano otvaranje Etnografskog muzeja održano je tek 18. jula 1930. godine, povodom dolaska afganistanskog kralja. Dvije godine ranije muzej je posjetio čelnik Republike Turske Mustafa Kemal.
U novembru 1938. dvorište Etnografskog muzeja pretvorilo se u privremeni mauzolej turskog reformatora, čije je tijelo tu bilo do 1953. godine, kada je završena izgradnja mauzoleja Ataturk. Trenutno ovaj dio muzeja sadrži ploču od bijelog mramora koja prikazuje datum smrti oca Turaka i period kada je njegovo tijelo bilo u muzeju. Etnografski muzej služi kao mauzolej 15 godina. Zvanične delegacije iz različitih zemalja posjetile su ovdje. Za to vrijeme posjetili su ga predsjednici, ambasadori, strane delegacije, kao i obični građani. U periodu između 1953. i 1956. godine zgrada je obnovljena i obnovljena, muzejska zbirka se pripremala za Međunarodnu sedmicu muzeja, koja se održala od 6. do 14. novembra 1956. godine.
Zgrada je pravokutnog oblika, a krov joj je ukrašen jednom kupolom. Kameni zidovi muzeja prekriveni su grubim pješčenjakom i mramorom, a na okrenutom stubu su izrezbareni ukrasi. Uz muzej se nalazi stepenište od dvadeset osam stepenica. Ulaz u zgradu sastoji se od tri dijela, odvojena četiri stupa sa lukovima. Glavni ulaz vodi u kupolastu dvoranu i dvorište sa kolonadama.
Prvobitno je u središtu dvorišta bio mramorni bazen, a krov zgrade bio je otvoren. Međutim, nakon korištenja muzeja kao privremenog mauzoleja za Ataturka, krov je zatvoren i bazen je morao biti premješten u vrt. Velike i male dvorane zgrade simetrično okružuju dvorište. Dvoetažni administrativni kompleks nalazi se pored muzeja.
Na zahtjev Ministarstva narodnog obrazovanja 1927. godine, talijanski umjetnik izradio je bronzanu statuu Mustafe Kemala, koja sada stoji ispred muzeja. Izložba etnografskog muzeja zbirka je primjera turske umjetnosti od perioda Seldžuka do danas.
Desno od ulaza u muzej nalazi se dvorana posvećena anadolskim svadbenim ceremonijama, u kojoj su izložene vjenčanice iz različitih gradova Anadolije i razni vjenčani alati. U susjednoj prostoriji možete se upoznati s uzorcima i metodama poznatog turskog veza. Nadalje, postoji odjel koji posjetitelje Etnografskog muzeja upoznaje sa zanatom ručno tkanja turskih tepiha i ćilima. Posjetom susjedne sobe možete se upoznati sa anatolijskom kulturom kuhanja kave. Muzej ima i odjeljak posvećen svečanoj ceremoniji obrezivanja.
Lijevo od ulaza nalazi se dio turskih pločica i staklenog posuđa, zemljanog posuđa i keramike. Slijedi dvorana čije je eksponate donirao Besim Atalay. Ostala odjela upoznaju posjetitelje s umjetnošću osmanske kaligrafije, najfinijim drvenim artefaktima iz doba Seldžuka i kneževa.
