Opis atrakcije
Pravoslavna crkva, posvećena u čast apostola Petra i Pavla u litvanskom gradu Siauliai, doživjela je dva rođenja. Osnovan je i izgrađen u centralnom delu grada 1867. godine na mestu gde je trgovački trg bio uz glavni gradski bulevar. Izgradnja je finansirana sredstvima prikupljenim od poreza na imanja i donacijama stanovnika grada. Inicijator je bio generalni guverner Vilna, Muravjov N. M.
Zgradu je projektirao poznati arhitekt Chagin N. M., autor mnogih crkava biskupije. Crkva je izgledala kao križ i bila je ukrašena sa pet kupola i zvonikom. Krov je bio prekriven bijelim gvožđem iz Sibira. Vani su zidovi bili ukrašeni štukaturom, a prednja strana bila je prekrivena tesanim granitnim postoljem. Trijem crkve takođe je bio obložen granitom. U crkvi je bio dvoslojni drveni ikonostas sa ikonama vizantijskog pisma u pozlaćenim okvirima.
Početkom 20. stoljeća crkva Petra i Pavla više nije mogla primati župljane. Odlučili su to proširiti, čak su i napravili procjenu. Međutim, uslijedili su događaji 1905. godine koji su izazvali nemire u cijeloj Rusiji. Nakon dekreta o vjerskoj toleranciji, počeli su otvoreni progoni protiv svega što se ticalo stanovništva koje govori ruski, a to je utjecalo i na pravoslavnu vjeru. No unatoč tome, broj pravoslavnih kršćana se nije smanjio, a 1914. godine u zajednici je živjelo više od tisuću ljudi.
Tokom Prvog svjetskog rata grad su okupirali Nijemci, koji su hram koristili kao vojnu bolnicu. Nakon rata hram je vraćen i u njemu je nastavljen pravoslavni život.
Prekretnica u sudbini hrama bile su 30 -ih godina XX vijeka. Mjesto na kojem se nalazio hram privuklo je gradske vlasti za izgradnju suda. Održano je suđenje koje je trajalo od 1929. do 1933. godine, tokom kojeg je donesena odluka u korist gradske vlasti. Gradske vlasti, ministar obrazovanja ili predsjednik nisu čuli niti jedan zahtjev za povlasticu u zakupu zemljišta koje više nije pripadalo hramu. Donesena je odluka kojom se biskupija obavezuje da napusti mjesto u roku od mjesec dana bez ikakve materijalne naknade. Sačuvani su podaci o procjeni samo pločnika i drveća za koje je Eparhijsko vijeće moglo dobiti oko 3663 lit, ali ni oni nisu plaćeni.
Mitropolit Eleutherius (Bogojavljenje) podnio je peticije predsjedniku i njegovim premijerima sa apelima vjernika da sagrade novu crkvu. Peticije su razmatrane, pa je 1936. godine na prostoru gradskog groblja izgrađen hram koji je zadržao nekadašnji naziv. Vlasti su dodijelile sredstva u iznosu od 30.000 LTL. Crkva je bila manja kopija prethodne; u njenoj izgradnji korištene su cigle iz starog rastavljenog hrama. Na zapadnoj strani, na granitnom kamenu temelja, nalaze se oznake o posvećenju hrama - 1864. i 1938. godine.
Oživljenu crkvu je 17. septembra 1938. godine osvetio mitropolit Eleutherius. Hram je postao sastavni dio pravoslavnog groblja.
Za vrijeme okupacije, za vrijeme Velikog Domovinskog rata, Nijemci su postavili skladište u Petropavlovskoj crkvi, a na groblju je iskopana jama u koju su bacani strijeljani i oni koji su umrli od epidemija. Prema arhivskim podacima, ovdje je sahranjeno oko 22 hiljade ratnih zarobljenika.
Godine 1947., kada je protojerej Nikolaj Savitski bio rektor, zajednicu su registrirale sovjetske vlasti. Sačuvani podaci o broju župljana Petropavlovske crkve u različitim godinama: 1914. - 1284 ljudi bilo je u zajednici, 1937. - 1832 ljudi, 1942. -1943. bilo je 630 ljudi, 1957. godine - oko 600 župljana.
Protojerej Michael Jacques, koji je rektor župe, služio je u crkvi od 1966. do danas.
