Opis atrakcije
Pozorišna umjetnost u Crnoj Gori nije samo umjetnički fenomen, već i društveni. Put svih dramskih tradicija zemlje proteže se od korijena nacionalne kulture.
Pozorište Crne Gore danas je jedino profesionalno pozorište. Nalazi se u glavnom gradu države, Podgorici, u prekrasnoj zgradi, koja se s pravom smatra jednom od najupečatljivijih građevina moderne arhitekture. Ovo je druga zgrada crnogorskog pozorišta, otvorena nakon duge restauracije 1997. godine.
Prva zgrada služila mu je 20 godina, od 1969. do 1989. godine. U prošloj godini došlo je do velikog požara tokom kojeg je potpuno izgorio. Izgradnja i restauracija nove pozorišne zgrade trajala je 7 godina. Ovaj produženi oporavak olakšan je finansijskom nestabilnošću u republici uzrokovanom raspadom Jugoslavije. Nova zgrada otvorila je vrata gledateljima i glumcima 1997. godine. U prvih 10 godina nakon restauracije, na pozornici kazališta uspješno je izvedeno više od 40 predstava. Pozorište godišnje pod svojim svodovima prima preko 50.000 gledalaca. Ponovni je pokretač svih vrsta festivala pozorišne umjetnosti, uključujući i muzičke.
Istorija nastanka Narodnog pozorišta Crne Gore traje od početka 50 -ih godina. Sredinom prošlog stoljeća u zemlji je bilo 5 profesionalnih pozorišta. Crna Gora je bila na prvom mjestu u Evropi po broju stanovnika. Tada je, 1953. godine, u Titogradu (kako se ranije zvala Podgorica) formirano opštinsko pozorište. Njegovi organizatori su sanjali da će njihova zamisao postati jedna od najznačajnijih kulturnih institucija u zemlji, i stalno su radili u tom smjeru. Od 1958. poluprofesionalni kolektivi iz različitih gradova Crne Gore uključeni su u pozorišnu trupu. A već 1960. pozorišna trupa krenula je na svoju prvu turneju u inostranstvo po republici. I tako je 1969. godine pozorište dobilo službeni status i postalo nacionalno.
Sredinom 70 -ih imenovan je novi redatelj - Vlado Popovich, koji je pokušao udahnuti nove trendove u glumački rad, nije se bojao kreativnih eksperimenata u kazališnim predstavama. Publika nije uvijek jednoznačno percipirala takvu potragu za svojom individualnošću od strane trupe.
Nakon požara 1989. godine, pozorišni život u zemlji zamrznut je i oživio dolaskom nove ekipe glumaca pod vođstvom Branislava Mičunovića. Sada se trupa aktivno nadopunjuje mladim talentima iz pozorišne škole na Cetinju i sjajnim glumcima iz susjednih zemalja.
